20 Απρίλιου 2012

Εγώ είμαι επειδή δεν δέχομαι άλλο να πληρώνω φόρους για να συντηρείται ένα τεράστιο και αντιπαραγωγικό κράτος το οποίο στοιχίζει τριπλάσια από όσο θα χρέωνε ο ιδιωτικός τομέας για πολύ καλύτερες υπηρεσίες: από την αποκομιδή και διαχείριση των σκουπιδιών έως την έκδοση μίας ασφαλιστικής ενημερότητας. Αρνούμαι να πληρώνω τη ΔΕΗ σε αυτές τις τιμές επειδή δεν έχει κάνει καμία επένδυση εκσυγχρονισμού όλα αυτά τα χρόνια αλλά εντούτοις δίνει εκατομμύρια στους συνδικαλιστές. Αρνούμαι να πληρώνω τεράστια Τέλη Κυκλοφορίας και Δημοτικά Τέλη για να ζω δίπλα σε ξεχειλισμένους κάδους σκουπιδιών και βρωμερούς δρόμους.

Κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αγανακτισμένοι επειδή δουλεύουν διπλάσια από τους συναδέλφους τους και ταυτόχρονα βλέπουν να μειώνεται ο μισθός τους. 

Κάποιοι οδηγοί σε ΤΑΞΙ ή φορτηγά ή σε φαρμακεία είναι αγανακτισμένοι διότι δεν μπορούν να αναπτύξουν την επιχειρηματικότητα τους επειδή απαγορεύεται να έχουν δική τους δουλειά και καινούριες ιδέες στον τομέα της ειδικότητας τους. 

Κάποιοι δικηγόροι επειδή παρά της σπουδές τους σε Ελλάδα και εξωτερικό δεν μπορούν να συγκριθούν με τους συναδέλφους τους διότι απαγορεύεται να δικηγορούν εκτός περιοχής. 

Κάποιοι επιχειρηματίες αγανακτούν επειδή είναι νόμιμοι και άρα λιγότερο ανταγωνιστικοί από τους όσους συναλλάσσονται με  τους δημόσιους υπαλλήλους είτε για την αποφυγή φόρων είτε για την ανάληψη δημοσίων έργων και προμηθειών.

Κάποιοι ιδιωτικοί υπάλληλοι οι οποίοι έχουν πτυχία, έχουν ικανότητα να διαχειρίζονται τετραπλάσια σε όγκο και πολυπλοκότητα θέματα από έναν μέσο δημόσιο υπάλληλο βλέπουν το μισθός τους ακολουθεί τους κανόνες της αγοράς, χωρίς επιδόματα τύπου έγκαιρης προσέλευσης ή ‘μακροχρόνιας αγαμίας’. 

Κάποιοι φοιτητές επειδή, παρά το ότι κατέβαλαν τον τριπλάσιο κόπο για να εισαχθούν στο πανεπιστήμιο από όσο οι Ευρωπαίοι μαθητές, αυτό είναι παντελώς ανυπόληπτο  σε σχέση με τα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά. 

Το έλλειμμα του Δημοσίου είναι μία τεχνική διόγκωση της οικονομίας. Είναι δηλαδή σαν να έχουμε μία πιστωτική κάρτα με την οποία αγοράζουμε ρούχα, αυτοκίνητα, διακοπές κλπ. Μέχρι ένα ποσοστό του ετήσιου εισοδήματος μας μπορούμε να ωφεληθούμε διότι ενισχύουμε την ικανότητα μας να παράγουμε αξία. Πχ. Έχουμε αυτοκίνητο, κινούμαστε περισσότερο, βελτιώνουμε τη δουλειά μας, εξοφλούμε τη κάρτα.  Αν το παρακάνουμε τότε η αξία η οποία δημιουργούμε δεν μπορεί πλέον να καλύψει τις δόσεις και τους τόκους.

Τα τελευταία χρόνια το παρακάναμε. Δανειστήκαμε για να πληρώνουμε τους μισθούς και τις δαπάνες του Δημοσίου Τομέα χωρίς να παράγουμε αξία ανάλογη των δαπανών. Χρεώσαμε όλοι το δημόσιο περισσότερο και τελικά όλοι ξεχάσαμε να δουλεύουμε νομίζοντας ότι τα χρήματα ‘φυτρώνουν’ με κάποιο μαγικό τρόπο. Από τους υπαλλήλους των δήμων έως τους επιδοτούμενους Ηθοποιούς. Κανείς δεν μας υποχρέωσε σε αυτό. Εμείς ψηφίζουμε αυτούς τους βουλευτές και δημάρχους. Εμείς απεργούμε κάθε τρείς και λίγο. Εμείς παρακαλούμε για μία θέση στο δημόσιο. Εμείς κλέβουμε την εφορεία. Εμείς διδάσκουμε με «παπαγαλία»  

Τελικά όλα αυτά τα χρωστάμε στα παιδιά μας και θα τα πληρώσουμε με δύο τρόπους: Θα εγκαταλείψουμε την ευρωζώνη και θα  φτωχαίνουμε συνεχώς έως ότου  να αποκτήσει το νόμισμα μας εκ νέου διεθνή αξιοπιστία ή θα κρατηθούμε στο ευρώ με αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού και της κοινωνίας μας.

Με τη δεύτερη λύση έχουμε και μία ελπίδα να αποκτήσουμε μία σύγχρονη αξιοκρατική κοινωνία για να μη χρειάζεται τα παιδιά μας να σπουδάζουν στο εξωτερικό και να μη χρειάζεται να συνωστιζόμαστε στα γραφεία των βουλευτών για μία θέση στο δημόσιο. Για να ζούμε σε καθαρές και αξιοπρεπείς πόλεις. Για να μπορούμε να ταξιδεύουμε στο εξωτερικό με υπερηφάνεια. 

Όλα αυτά λοιπόν, τα οποία προσπαθούν να μας ‘επιβάλουν’ οι ‘τοκογλύφοι’ είναι για να αποκατασταθεί η αξιοκρατία στην κοινωνία μας και από την άποψη αυτοί θα ωφεληθούν όλοι οι άξιοι και ικανοί άνθρωποι. 

Για κάποιο όμως περίεργο λόγο οι άναρθρες φωνές των ανίδεων ενώνονται με αυτές των ιδιοτελών και των συντεχνιών και ακούγονται περισσότερο και πιο δυνατά. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια και αυτό πρέπει να αλλάξει. Πρέπει να επαναστατήσουμε και να στηλιτεύουμε τις εύκολες και αφελής προτάσεις εάν θέλουμε να κερδίσουμε την αξιοπρέπεια τη δική μας και των παιδιών μας. Ελληνικός Πατριωτισμός σήμερα είναι να κερδίσουμε την Εθνική μας υπερηφάνεια ως ισάξιοι Ευρωπαίοι. Ως νοικοκύρηδες και όχι ως ‘μπαταχτζήδες’.