Οι προμήθειες των τραπεζών, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα ακόμα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί σήμερα το τραπεζικό σύστημα: χωρίς πραγματική πίεση να προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες, χαμηλότερα επιτόκια ή καινοτόμα χρηματοδοτικά προϊόντα. Όταν οι επιλογές είναι ελάχιστες, όταν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις δεν έχουν εναλλακτική, η τράπεζα γίνεται αναγκαστικός συνομιλητής – όχι συνεργάτης.
Αυτό που λείπει από την ελληνική οικονομία δεν είναι μόνο ρευστότητα. Είναι η δυνατότητα επιλογής. Η δυνατότητα να στραφείς σε άλλες λύσεις, σε νέους χρηματοπιστωτικούς φορείς, σε πιο δίκαιους και διαφανείς όρους.
Αν το υπάρχον πολιτικό σύστημα θέλει να αποδείξει ότι επιθυμεί την αλλαγή, θα μπορούσε να ξεκινήσει από αυτό:
Να δώσει τέλος στη συγκέντρωση δύναμης σε λίγους παίκτες.
Να προστατεύσει τον πολίτη και τον επαγγελματία από καταχρηστικές χρεώσεις και αδιαφανείς πρακτικές.
Η ανάπτυξη θα έρθει όταν αλλάξει το σύστημα που κρατάει την αγορά δέσμια των λίγων.
