‘Δεν υπάρχει σιγουρότερος δρόμος για την αποτυχία από το να απαντήσεις σωστά σε λάθος ερώτηση’. (Marvin Bower 1903-2003).
Αυτή η δήλωση περιγράφει την ουσία του θέματος με τα διόδια. Ο καθένας δίνει μία σωστή απάντηση σε λάθος ερωτήσεις.
Η λάθος ερώτηση είναι το αν η κατάσταση με τα διόδια είναι αποδεκτή. Και η απάντηση είναι φυσικά ‘Όχι δεν είναι αποδεκτή.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση με τα διόδια είναι σχεδόν απαράδεκτη. Η εθνική Αθηνών Θεσσαλονίκης έχει 9 σταθμούς ανά κατεύθυνση. Δηλαδή ανά 70 χλμ κατά μέσο όρο σταματάει το όχημα σε σταθμό διοδίων. Στο σύνολο της διαδρομής πληρώνεις 18 φορές. Σε όλους τους σταθμούς έχει από μικρή έως μεγάλη ουρά. Δεν συνδέονται τα διόδια με κοινό αυτόματο τρόπο πληρωμής. (Αντίθετα στη Πελοπόννησο το ηλεκτρονική σύστημα πληρωμής είναι συμβατό με αυτό της Αττικής Οδού). Σε κάθε από τις 18 στάσεις για πληρωμή πρέπει να έχεις κέρματα στο επίπεδο των 5 λεπτών ή να δέχεσαι μία χούφτα κέρματα ως ρέστα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι χρονική καθυστέρηση, εκνευρισμός και κούραση. Για όσους έχουν οδηγήσει σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα η σύγκριση είναι μάλλον αδύνατη.
Το κίνημα των διοδίων δεν απαντάει σχεδόν σε τίποτε. βάζει μόνο την ερώτηση να πληρώσω? Και απαντάει εύκολα όχι.
Τι ποιότητας εθνικούς δρόμους θέλουμε να έχουμε?
Ποιους πρέπει να εξυπηρετεί η εθνική οδός?
Έχουν ανταγωνισμό οι εθνικές οδοί από άλλες εναλλακτικές διαδρομές?
Έχουμε ποιοτικούς δείκτες λειτουργίας των εθνικών και επαρχιακών οδών?
Μόνο όταν απαντήσουμε τα ερωτήματα αυτά θα αποφασίσουμε εάν ο δρόμος πρέπει να ανατεθεί σε ιδιώτες ή να παραμείνει δημόσιος. Διότι σαν δημόσιος δεν ήταν και ο καλύτερος.
Όμως φθάσαμε ως εδώ διότι κάποιοι απάντησαν σωστά στο λάθος ερώτημα ‘πώς θα χρηματοδοτήσουμε τη κατασκευή και λειτουργία των εθνικών οδών με τρόπο ώστε να έχει δίκαιη χρέωση ο χρήστης? Αυτή η απάντηση μας οδήγησε σε αυτή τη κατάσταση.
Πως μπορεί να χαρακτηρισθεί μία χώρα στην οποία ο καθένας αποφασίζει εάν θα εφαρμόσει τον νόμο ή όχι? Σε ποιας κατηγορίας χώρες ο κάθε πολίτης αποφασίζει τι είναι νόμιμο και τι όχι?
Τσάμπα μάγκες. Παρά το φαινομενικό θάρρος να μην πληρώνουν εντούτοις γνωρίζουν ότι θα χρέος 2 ευρώ είναι ασύμφορο να καταθέσει μία εταιρία αγωγή η οποία θα κοστίσει 400 κατά ελάχιστο.