Τι να πω για τα Σκόπια…. Χάσαμε.
Όχι τώρα αλλά τότε. Tο 1992 όταν οι πολιτικοί αρχηγοί σκέφτηκαν όπως και σήμερα: την δημοτικότητα τους.
Τότε οι Σκοπιανοί οι οποίοι έρχονταν ως πελάτες στην Θεσσαλονίκη και συναλλάσσονταν με δραχμές μέσα στην πατρίδα τους έψαχναν εθνική ταυτότητα. Και λογικό είναι αφού μιλάνε βουλγαρικά και οι μισοί είναι Αλβανοί. Δεν είναι καν ενιαίο έθνος.
Εμείς λοιπόν σκεφτήκαμε μικρόψυχα και ανάξια των αρχαίων προγόνων μας. Εάν κυβερνούσε σήμερα ο Φίλιππος ή ο Περικλής θα τους πρότεινε να γίνουν Έλληνες και να μιλούν την ελληνική γλώσσα. Εφόσον θέλουν να είναι απόγονοι του Φίλιππου και του Αλέξανδρου να μιλούν και την γλώσσα τους.
Σήμερα θα ήταν μόνο ένα στάδιο μακριά από το να είναι ελληνική επαρχία.
Ισως το προτείναμε στην τότε διαπραγμάτευση και οι Σκοπιανοί το αρνήθηκαν . Δεν το άκουσα όμως ποτέ να το ζητάμε ενώ σήμερα οι Σκοπιανοί επισημοποιήσανε την Αλβανική γλώσσα ως δεύτερη επίσημη αντί της Ελληνικής.
Στα συλλαλητήρια όμως είμαστε πρώτοι και καλύτεροι. Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι